Ongelijke behandeling dagelijkse praktijk voor kinderen

Pardongezinnen wachten 5,5 jaar op willekeurige beslissing

STIL kent twee gezinnen met in totaal zes kinderen die al 5,5 jaar in procedure zijn nadat ze in januari 2019 een beroep deden op de afsluitingsregeling langdurig verblijvende kinderen (‘kinderpardon’). Beide gezinnen leken een serieuze kans te maken. Die hoop is ver te zoeken nu Mikael enkele dagen geleden te horen kreeg dat hij niet mag blijven. 

De twee gezinnen die STIL kent, zitten in vergelijkbare situatie, juridisch gezien, als het gezin van Mikael. Een gezin is 13 jaar in Nederland, de kinderen zijn intussen groot geworden en studeren aan de universiteit en hogeschool. Het andere gezin is 12,5 jaar in Nederland. De oudste haalde pas haar middelbare school diploma en begint aan de kappersopleiding. De jongste zit op de basisschool, de middelste op de middelbare school.

Twee andere gezinnen die STIL kent, zaten in dezelfde situatie maar kregen wél een vergunning. Hierover geeft Defence for Children uitleg in de NRC van 7 augustus 2024. 

3 maanden of 3 jaar buiten beeld

Deze gezinnen kregen allevijf de allerlaatste afwijzing toen ze al buiten het AZC verbleven en daarom moest een langere termijn gelden dat ze buiten beeld mochten zijn dan de termijn van 3 maanden die je volgens de regeling buiten beeld mag zijn geweest. Allemaal ingewikkeld juridisch technisch gedoe.

Dit idee hadden rechters die positief besloten, niet zelf bedacht maar dit stond in een brief van een eerdere staatssecretaris. Daarin stond dat in zulke situaties een termijn van drie jaar en drie maanden moest gelden dat mensen buiten beeld hadden mogen zijn (….?!...).

Waarom deze gezinnen niet?

Hoewel de procedure ellenlang duurt, wat de gezinnen totaal kapot maakt, hadden wij en zij de hoop dat zij net als de twee vergelijkbare gezinnen een vergunning zouden krijgen. Maar nu Mikael negatief nieuws kreeg in hoger beroep, is de hoop van de andere gezinnen weer tot ‘t nulpunt gezakt. Vijf en een half jaar wachten op willekeur.

 

Kinderen al 15 jaar in Nederland, ook nog in procedure

Er is ook een ander gezin dat wij kennen nog in procedure, ook al 5,5 jaar. Zij zijn in afwachting van hun beroep tegen de afwijzing. Ze wonnen eerder beroep en hoger beroep maar werden opnieuw afgewezen. Bij dit gezin spelen andere omstandigheden een rol dan bij Mikael en de andere twee gezinnen. Het gaat bij hen niet om de voorwaarden van de afsluitingsregeling kinderpardon maar om mensenrechten.

Dit gezin is al vanaf juli 2009 in Nederland, de drie kinderen wonen hier alledrie al langer dan tien jaar, twee zijn hier geboren in 2009. Zij wonen dus al vijftien jaar in Nederland!

 

Actie met en voor de kinderen

Op 8 augustus in Amsterdam en 10 augustus in Den Haag vonden solidariteitsacties plaats. Eduard (79 jaar) was vanaf 12 juli in hongerstaking voor het kantoor van de IND in Den Haag. Hij is tegen opsluiting en deportatie van kinderen en voor een pardon voor kinderen die hier vijf jaar of langer wonen. Hij stopte - om gezondheidsredenen - na bijna een maand met de hongerstaking.

 

Achtergrondinfo over kinderen die STIL kent

 

Wie wel en wie niet?

31 kinderen wel, 29 kinderen geen papieren

Bij STIL kennen we 31 kinderen die wel, en 29 kinderen die geen vergunning kregen, die in januari 2019 een aanvraag deden. Sommigen zijn intussen geen kinderen meer. Enkele gezinnen zitten nog in de hoger beroepsprocedure. In onze ogen zitten (of zaten) ze allemaal in vergelijkbare situaties.

Ze verblijven allemaal evengoed lang in Nederland en wonen allemaal al lange tijd buiten het AZC en de gezinslocaties Als mensen in de opvang zaten, kregen ze steun van VluchtelingenWerk. Wij hielpen veel gezinnen bij het doen van een aanvraag (januari 2019) als ze buiten de rijksopvang woonden. Dat betekent dat ze allemaal geen officieel adres hadden (inschrijving bij de gemeente is niet mogelijk) dus ze woonden allemaal op onbekende plekken.

Wel waren ze allemaal in beeld bij scholen, meestal ook bij gemeenten, artsen, consultatiebureau’s, sportclubs en culturele instanties. Meerdere kinderen kregen steun in de vorm van leefgeld en onderdak door de gemeente gefinancierd, meerdere gezinnen waren door de kerk die hen hielp bij de burgemeester gemeld. Toch kreeg het ene gezin wel en het andere geen positief nieuws. 

Veel gezinnen die terwijl ze buiten het AZC woonden een (veelal kansloze) procedure hadden lopen, hebben geluk gehad dat ze minder lang ‘buiten beeld’ waren, volgens de normen van de IND en kregen vaak wel een vergunning. Nu blijkt dat er weer een nieuwe vorm van ongelijke behandeling plaatsvond.

22 afgewezen kinderen die STIL kent, wonen langer dan 10 jaar in Nederland!

13 kinderen zijn hier geboren en wonen hier al hun hele leven.

 

Lees hier het NRC bericht van gisteren:

Lees hier meer over de hongerstaking, solidariteitsacties en de vele mediaberichten.