Afghaanse man na 22 jaar asiel 

M. werd gemarteld en vervolgd door drie verschillende Afghaanse regimes, waaronder de Taliban die nu aan de macht is. 22 jaar geleden vluchtte hij naar Nederland, intussen is hij 55 jaar oud. Destijds vond de IND dat M. wel veilig terug kon, nu kreeg hij alsnog asiel. ‘Ongelofelijk’, zegt hij. 

M. is vooral blij dat hij nu kan reizen naar familie elders in Europa. Andere familieleden zijn nog in Afghanistan. Dat is de reden dat M. niet wil dat zijn naam in de nieuwsbrief of op internet komt. Hij wil hen niet in gevaar brengen.
In 2001 vroeg M. tevergeefs asiel in Nederland. Zijn asielverzoek werd afgewezen. Wel kreeg hij later - twee jaar lang-  een medische verblijfsvergunning. Bij het medisch spreekuur van STIL is hij een goede bekende. Hij kwam voor medicatie, psychische behandeling en allerhande zorg. In Afghanistan raakte hij een been kwijt en werd aan één oor doof door een bom.

Zorgen om familie in Afghanistan

De vergunning op medische gronden raakte hij later kwijt. Hij zou voldoende zorg in Afghanistan kunnen krijgen. En daar ook wel een veilige plek kunnen vinden. Hij moest meewerken aan terugkeer, vond de IND. Zelf vreesde hij voor zijn leven, anders was hij wel eerder teruggegaan, vooral om achtergelaten geliefden terug te zien.
M. hoopt de jaarwisseling door te brengen met een dochter en broer die in een ander Europees land verblijven. Hij maakt zich grote zorgen om in Afghanistan achtergebleven familie. Dus hoe blij hij ook is, het blijft een dubbel gevoel. Ook vertrouwt hij er niet op dat de asielvergunning die voor vijf jaar is, betekent dat hij nu voor altijd veilig is.