image

Stil Leven: David

  • 01 feb 2018
  • Geschreven door Rianne Keeler / fotografie: Sandra Reeb-Gruber / eindredactie: Leontien Wegman
  • Tags Stil leven

Mijn herinneringen aan naar school gaan in Ethiopië zijn de fijnste herinneringen die ik heb. Ik kon daar echt kind zijn en samen met mijn vriendjes buiten spelen en leren. Ik heb altijd heel erg van leren gehouden. De school waar ik op zat in Ethiopië was erg goed. Ik zou veel kansen hebben gehad als ik door had kunnen gaan met leren.

Maar de kans om verder te leren is me afgenomen toen we naar Eritrea moesten. Toen ik zestien was, werd mijn familie vanuit Ethiopië gedeporteerd naar Eritrea. Sindsdien ken ik eigenlijk geen thuis meer. Ik ben alleen verder gereisd naar Libië. Daar heb ik mijn leven opgebouwd als vertaler Engels voor een Engelse zakenman die zaken deed met Eritrese werkers. Engels heb ik op school geleerd en ik blijf oefenen door het kijken van films. Ik kijk zoveel mogelijk verschillende films zodat ik verschillende accenten en types begrijp. Ook keek ik graag naar de Libische televisie om mijn Arabisch te verbeteren.

Op het moment dat ik me thuis begon te voelen in Libië brak daar oorlog uit en vertrok ik naar Nederland. Na twee jaar in Nederland was ik uitgeprocedeerd omdat ik mijn identiteit niet kon bewijzen. Ik ben opgegroeid in Ethiopië maar we zijn uitgezet omdat we Eritrees zijn. Mijn vader en zus, die hopelijk nog leven, zouden me kunnen helpen mijn identiteit te bewijzen maar ik kan ze niet meer vinden. Ik mis ze verschrikkelijk en het geeft me nog meer het gevoel dat ik nergens een thuis heb.

Als ik eindelijk een verblijfsvergunning krijg dan wil ik niks liever dan een gewoon gezin starten en deelnemen aan de maatschappij. Mijn dromen zijn niet groot maar ik zou zo graag opnieuw een opleiding beginnen. Bij voorkeur iets met taal. Maar eigenlijk alles zou goed zijn als ik maar mijn gezin kan onderhouden. Ik weet dat God mij de verblijfsvergunning geeft wanneer het moment daar is. Maar in de tussentijd staat mijn leven stil. Ik ben mijn thuis nu al zo vaak kwijt geraakt. En zonder mijn familie of verblijfsvergunning weet ik ook niet meer hoe ik me weer ergens thuis zou kunnen gaan voelen.

Over David
David is 33 jaar en komt uit Eritrea. Hij is sinds 2011 in Nederland. Te voet, per auto, boot en uiteindelijk met het vliegtuig reisde hij naar Nederland. David woonde in ter Apel, Wageningen en Leersum maar woont nu al een tijdje bij een vriend in Utrecht. Hij mist zijn zus en vader het meest.