Stil Leven: Farid

“Vroeger, tijdens mijn studie, droomde ik ervan naar Australië te verhuizen. Het leek me een prachtig land. Een land om je dromen waar te maken. Ik zou daar dan gaan werken, dichtbij de natuur zijn, een huis bouwen en een gezin stichten.

Nu woon ik in Utrecht. Ik fiets er veel en ben graag in de natuur. Vooral op zo’n mooie dag als vandaag. Zacht weer met een najaarszonnetje. Ik heb een stadsfiets gekregen en deze helemaal gerepareerd zodat ik veel kilometers kan maken. Meestal kom ik thuis met bloemen die ik onderweg heb gevonden in de bossen en op de hei. Mijn grootste wens is om met de bloemen naar mijn eigen huis te fietsen en ze thuis neer te zetten. Ik slaap en verblijf nu steeds op verschillende plekken. Het is moeilijk om als gast bij iemand thuis te moeten leven.

Als ik naar andere mensen zonder verblijfsvergunning kijk dan lijkt het alsof ze onder de grond wonen. Onder de grond met daarboven een metalen voet van de overheid die op ze drukt. Ik geloof dat ik ook onder de grond zit. Alleen mijn grond is van graniet. Het is zo hard dat ik de metalen voet niet voel. Zelfs de tijd die ik in Nederland in detentie zat heeft mij niet klein gekregen. Gevangen zitten omdat je geen verblijfsvergunning hebt voelt als een soort marteling. Toch ben ik sterk gebleven en is die moeilijke tijd in mijn hoofd maar een herinnering van enkele minuten. Ik zie die ervaring als een vaccinatie. Een vaccinatie die me voor de rest van mijn leven beschermt. Om door te zetten, niet op te geven.

Over mijn tijd in detentie heb ik een boek geschreven. In dat boek beschrijf ik ook herinneringen van vroeger. Ik herinner me mijn ouderlijk huis. De kamer die ik deelde met mijn broer. Het geluid van de cactusboom. Die grote cactus die zo hoog groeide, dat de hemel bijna aangeraakt werd. De bladeren van de cactus die tikten en bewogen. Dat mooie geluid blijft me altijd bij.

Ik vertrouw op God. Ik denk dat God iedereen wel iets heeft gegeven in zijn leven. De één heeft een veilige plek gekregen om te wonen. De ander krijgt een mooie baan of een groot gezin. God heeft mij geduld gegeven. Geduld om te wachten op mijn tijd, mijn toekomst. Dit houdt me sterk. Mijn plek komt nog wel”.