Stil Leven: Ivan

Je moet altijd hoop blijven houden. Een keer was ik die bijna verloren. Toen stonden mijn moeder, broertjes en ik bijna op straat. Ik ging in die periode naar een christelijk jongerenkamp. Daar ontmoette ik een paar begeleiders. Via hen kwam ik in contact met een man die een tuinhuis leeg had staan waar we mochten logeren. Dat tuinhuis bleek een groot buitenverblijf met vier slaapkamers en een badkamer.

Die man inspireerde mij. Hij is ondernemer en rijk geworden met fietsen verkopen via internet. ‘Dat wil ik ook’, dacht ik. Een eigen bedrijf beginnen. Maakt niet uit in wat, als ik er maar rijk van word. Niet om een luxe leven te hebben, maar om hogere doelen te bereiken. Ik wil graag mensen helpen. En ervoor zorgen dat mijn gezin niks tekort komt. Want ik wil later heel graag trouwen en kinderen krijgen.

Als ik later klaar ben met economie studeren kijk ik waar op dat moment de kansen liggen. Economie interesseert mij omdat het om verwachtingen gaat. Maar eerst maar aangenomen worden voor de opleiding bedrijfseconomie, daar heb ik een studievisum voor aangevraagd. Dat is nog niet zo makkelijk als je geen verblijfsvergunning hebt. Ik kan nu alleen maar in spanning afwachten.

Met een verblijfsvergunning kan mijn vader ook weer bij ons komen. Die is uitgezet naar Armenië. Met mijn eerst verdiende geld wil ik later mijn ouders helpen een kleine onderneming te starten. Een eettentje bijvoorbeeld. Zij hebben nooit kunnen studeren en ik wil niet dat ze van een uitkering hoeven te leven. Ze zijn gezond en kunnen werken.

Het leven in Rusland was niet makkelijk voor ons. We werden gediscrimineerd omdat we Koerden zijn. Daarom werd ik een vechtersbaasje. Ik liet niet op mijn kop zitten. Mijn moeder moest meerdere keren voor mij op school komen. Ze schaamde zich kapot. Ik niet: ik kwam op voor mijn rechten. Het was rechtvaardig wat ik deed.

Sinds dit jaar ben ik weer met kickboksen begonnen. Soms helpt het te kunnen zeggen dat ik kickboks. Het maakt me zelfverzekerder. Al ben ik echt geen vechtersbaasje meer! Ik trek me nu niets meer van andere mensen aan. Ik zie er prima uit en draag geen kapotte kleren. Waarom zou je dan onzeker zijn? Ik vind mezelf mooi. En ik ben ouder nu. Ook ben ik rustig geworden. Ik denk door alles wat ik heb meegemaakt.